İkinci gün sabahı erkenden kalkıp Saraybosna'daki Bosna nehrinin doğduğu Vrelo Bosne'yi ziyaret etikten sonra rotamızı Mostar'a doğru çevirdik. Şehir, Müslümanların yaşadığı ve Hristiyanların yaşadığı yerler olarak ikiye ayrılmış. Hristiyanlarla Müslümanlar arasında tatlı bir rekabet varmış. Müslümanlar yüksek cami minareleri yaparken, Hristiyanlar da o minarelerden daha yüksek çan kulesi yapıyorlarmış. Genel olarak balkanlarda yerel rehber almak zorunluymuş. Bu sebeple, ETS tur rehberimizin yanında bize yerel rahberimiz Tarık eşlik etti. Çok sevimli bir Türkçeyle konuşan uzun boylu genç yerel rehberimizle otobüsümüzün park ettiği Hristiyan bölümünden Müslüman bölümüne doğru yürüdük.
Meşhur mostar köprüsüne gelmeden rehberimiz bize Mostar köprüsünün küçük bir prototipini gösterdi. Mostar köprüsünü inşa etmesi için ilk olarak Mismar Sinan çağrılmış fakat işi başından aşkın olduğu için Mimar Sinan'ın öğrencilerinden biri olan Mimar Hayrettin bu işle görevlendirilmiş. Mimar Hayrettin köprüyü Neretva nehrinin üstüne inşa etmeden önce küçük bir prototipini Neretva'nın kollarından biri üzerine inşa etmiş.
Prototipin sağlam kaldığını gördükten sonra asıl köprüyü yapmaya başlamış. Köprü tamamlandıktan sonra iki yıl ortadan kaybolmuş. Çünkü o devirde köprü yıkıldığı taktirde onu yapan mimarın kellesini alıyorlarmış. Mimar Hayrettin iki yıl çevredeki dağlardan köprüyü izlemiş ve köprünün yıkılmadığından emin olduktan sonra şehre inmiş.
Özellikle turist sezonunda köprünün üstünden Neretva nehrine atlayan gençler görmek mümkün. Bu gelenek, şehrin erkeklerinin düğün öncesi nişanlılarına cesaretlerini kanıtlamak istemesi ile başlamış. Şimdi köprünün üstündeki delikanlılar turistlerden 20 euro'ya yakın bir miktarda para toplandıklarında köprüden atlıyorlar.
Köprü, 1993 yılında Bosna-Hersek savaşı sırasında Hırvat tanklarının
toplarıyla vurularak yıkılmış. 1997 yılında nehirden orjinal taşları
çıkartılarak tekrar inşa edilmeye başlanmış. Bozulan taşlar yerine
orjinal taşların çıkartıldığı ve günümüzde kapalı olan taş ocağı
açılarak bu iş için özel taş çıkartılmış. Köprü, 2004 yılında Prens
Charles tarafından açılmış.
Yerel rehberimiz Tarık son olarak bize kendi hayat hikayesini anlattı.
Tarık'ın küçüklüğü savaş zamanında Mostar'da geçmiş. İlkokuldayken
Müslüman ve Hristiyanların olduğu karışık bir sınıfta okuyormuş. Birgün
öğretmen sınıfa bir rahip ve imam getirmiş. Rahip, Hristiyan olanlara
ölümle ilgili Hristiyan inançlarını anlatmış. Sıra imama gelince, o da
ölünce sorgu meleği tarafından sorulacak üç soruyu anlatmış. Yerel rehberimiz Tarık, o zamanlar biraz haylaz olduğundan imamın anlattıklarını pek dinlememiş. Birgün arkadaşlarıyla dışarıda oynarken büyük bir patlama olmuş. Heryeri bembeyaz bir toz bulutu kaplamış. Tarık öldüğünü sanmış ve başlamış hayıflanmaya niye dinlemedim imamı diye. Neyse ki yakınlarına düşen bu bombadan sağsağlim kurtulmuş fakat bir süre sonra babasıyla birlikte Hırvatlara esir düşmüş. Esir kampında bir gün maskeli adamlar bunları sopalarla döverek yaka paça dışarı çıkartmış. Çok korkmuşlar. Esir kampından çıktıktan sonra adamlar maskelerini çıkarttıklarında bunların eski Hırvat komşuları olduklarını fark etmişler. Anlaşılmasın diye Tarık ve babasını bu şekilde döverek esir kampından kurtarmışlar. Tabiiki hikaye burada bitmiyor. Tarık ve ailesi savaştan kaçıp İstanbul'a gelmiş. Taksim meydanında indiklerinde ortalık savaş alanı gibi, insanlar havaya silahla ateş ediyorlar. Bir savaştan kaçıp bir diğerine düştük herhalde diye korkmuş Tarık. Meğer Galatasaray, Manchester United'ı şampiyonlar liginde elemiş ve insanlar kutlama yapıyorlarmış. Tarık o günden sonra Galatasaraylı olmuş :)) Yerel rehberimiz, biraz hüzünlü olan hikayesini o kadar güzel bir mizah katarak anlattı ki buruk bir tebessümle dinledik.
Bu kadar gezinin ardından karnımız acıkmıştı tabiiki. Hemen nehir kenarındaki bir restoranta oturup "cevapi" söyledik. Bildiğimiz kebap aslında. Bosna-Hersek'te genel olarak fiyatlar uygun. Biz yerel para kullanmamayı tercih ettik ve hesapları euro cinsinden ödedik. Mostar gezimiz burada bitti. Otobüsümüze atlayıp balkanlarda bozulmadan kalan son Osmanlı köyü olan Poçitel'e doğru yola koyulduk.
